خنثی

به همون اندازه که گاهی دلم می خواد تند تند حرف بزنم و بنویسم گاهی هم با اینکه یک عالمه حرف هست میل به نوشتن و گفتن ندارم 

هفته گذشته روز پر اضطرابی را گذروندم مامانم سونو داد وقتی جوابش را دیدم و تو نت سرچ کردم دیدم  ی جورایی خبر ازتغییرات سرطانی شدن فیبروم رحمش میده تو این مواقع آدم شوک میشه ام آر آی هم ی جورایی این هشدار را داده منتها هنوز جواب آزمایش و پاپ اسمیرش را نگرفتیم که مطمئن بشیم خدای نکرده این توده بدخیم هست یا نه، درواقع هنوز ی جورایی امیدواریم، من که اینقد ببینم که دور از جون بدترین فکرها را کردم و شب ها به خاطرش گریه کردم، البته اعتراف می کنم میزان گریه ای که کردم خیلی کمتر از زمانی بود که خودم دچار مشکلات و خبرهای بد شدم، حالا یا نسبت به قبل پوست کلفت تر شدم، یا شوکه شدم، یا هنوز امیدوارم 

ولی درمورد خودم خیلی بد احساس ناامیدی می کردم و اهان یا اینکه در مواجه با دیگران سعی می کنه قوی تر باشه فعلا که باید منتظر باشیم، آدم همیشه فکر می کنه اتفاق های بد برای بقیه اس و برای خودش خیلی انتظار نداره، یا اگرم پیش میاد میگه چرا من؟! 

البته ی چیزی که هست مامانم در این زمینه کوتاهی هم کرد، شاید بقول خودش بهتره که بگیم هرچی که خدا بخواد، ولی کاش اگه خدا چیز بدی را هم می خواد برای مادر آدم نخواد، 

همون طور که گفتم من فعلا درحالت خنثی هستم شاید به اون مرحله قبل پریودی نزدیک نشدم که اعصابم بهم بریزه، نمی دونم واقعا نمی دونم چی بگم 

ی چیز دیگه اینکه بعضی دوست های آدم کم هستن ولی وقتی که به مشکلی برمی خوری پیگیر احوالت هستن، مثل همین دوستم که گفتم بچه چهارمش را بارداره، چندین بار زنگ زد ببینه نتیجه دکتر و آزمایش چی شد؟؟؟از خود تو نگرانتره، شک ندارم اگه منم درمورد مشکلاتم باهاش حرف می زدم همین جور پیگیر بود 

حالا نقطه مقابلش دلم می خواد ببینم این دوستم که رفتم تو وبلاگم وضعیت را شرح دادم پیگیر میشه درسته که با هم قهریم ولی من شخصا تو مواقع بحرانی غرور و قهر را بیخیال میشم 

ولی نود درصد مطمئنم همون جور که قبلا بیخیال بود حالا هم بی خیال خواهد بود 

فردا قراره صبح زود بریم شهرستان ومن هنوز آماده نشدم.. 

خودمم نمی دونم چرا سرم گاهگاهی درد میگیره و پهلوم تیر میکشه 

خدا عاقبت ما را ختم بخیر کن 

پدر و مادر ما را حفظ کن