شبهه

خدایا ببخش که این حرفا را می خواهم بزنم حسابی ذهنم را درگیر کرده می شود جواب این ابهامات را بدهی؟!! فرض کن من و دوست پولدارم یک دوست مشترک داریم که بنگاه ماشین دارد بعد این دوست بنگاهی به رفیق پولداره یک ماشین هدیه میده اما او ازعمد می زند آن را درب و داغون می کند، اگر تو جای آن رفیق بنگاهی بودی بااین دوست ما چه می کردی البته که تو با بزرگی ات با او برخورد می کردی و اورا می بخشیدی این رفیق ما بزرگوار دوست ما را می بخشد باز هم یک ماشین به او هدیه می دهد این بار هم این دوست ما می خواد ماشین را ازبین ببرد ولی دیگران مانع می شوند تا اینجا قضیه مشکلی نیست ولی آن طرف داستان مثلا من هم می روم به این دوستم می گویم می شود یک ماشین هم بمن بدهی هی می گوید صبر کن او صبر می کند بعد از صبر یک ماشین که مثلا خراب است نصیب اش می شود که با تصادف کرده آسیب هم می بیند می گوید اشکال ندارد باز به این دوست التماس می کند یک ماشین دیگر بمن هدیه بده اصلا حاضرم پولش را هم بدهم چرا به آن یکی که ماشینت را زد خراب کرد باز دادی بمن نمی دهی من که پولش را هم دادم دوباره انقد التماس می کند که صاحب ماشین می شود ولی باز هم ازدست می دهد،،، حالا این قصه من است خدا، قصه منی که بتو بارها التماس کردم هرکاری که بگویی کردم ولی فعلا ندادی آنچه را می خواستم درمقابل دوست دیگرم بدون دردسر دادی با اینکه درحقش ناسپاسی هم کرد، تو باشی فکر نمی کنی داری بین بنده هایت فرق می گذاری!!! نمی دانم چگونه خودم را به صبر دعوت کنم بگویم شاید خدا بخواهد بتو مدل بالاترش را بدهد، یاشاید خدا بعدا ازخجالت آن رفیقمان دربیاید، نمی دانم کاش چشمه ای از حقایق را برایم روشن می کردی، خدایا همه عالم و آدم به آدم پشت کردند ولی لطفا تو نکن لطفا هوای بندگانت ضعیفت را داشته باش آن ها که جز تو کسی را ندارند، من بارها گفتم اشتباه کردم ازاینکه قبلا به دیوار کسانی غیر از تو تکیه کردم و فکر کردم در روزهای سختی همدردم هستن ولی همان ها که لاف عاشق زدن تنهایم گذاشتن حالا تنها تو را دارم، نگذار فکر کنم نتیجه صبر آدم ها را نمی دهی، من هیچ وقت گله نکردم که چرا به او دارایی بیشتری دادی، ولی درعجبم از اینکه بعضی ها بدون دردسر صاحب چیزی می شوند که نمی خواهند وما با هزار دلشوره و نگرانی و دردسر فعلا صاحب چیزی که خواسته آیم نشدیم، هرچه که بیشتر به عمق مساله فکر می کنم مخم بیشتر سوت می کشد واقعا دنیا جای خوشی نیست