جا پای مادرم

سحرخیز بودن را دوست دارم ولی ازاینکه صبح ها زود بیدار شوم نه!!! عجب تناقضی،،،،،،، صبح زود پاشدن آن هم دراین روزهای سرد فایده نداره، بیرون که نمی شود بروی توی خونه هم کار خاصی نمی شود انجام داد جارو برقی که نمی شود کشید، توی اتاق خواب ها که از سرما نمی شود رفت، برای ناهار هم که زود است و....

نهایت مجبور میشوی گوشی به دست بگیری بعد یهو میبینی دوباره زیر پتو خوابت رفت و ناهارت دیر شد 

مادرم که بود هیچ وقت بما دستور انجام کاری را نمی داد حتی وقتی ظرف ها را می شستیم می گفت نمی خواد خودم بعدا می شورم یا وقتی داداشم غذا نمی خورد سریع برایش دو تا نیمرو می انداخت 

یا تمام خرده فرمایش های خواهر کوچیکم را انجام میداد، ما هم همش به او غر می زدیم که تو این بچه ها را لوس بار آوردی 

ولی حالا که چندوقتیست مادرم شهرستان است و مسولیت بچه ها گردن من است تازه درکش می کنم، دلت می سوزد وقتی میبینی برادر خسته و کوفته از سرکار می آید و شام نمی خورد تو می خواهی برایش نمیرو بیندازی و یا خواهرت مدام کاردستی درست می کند و می گوید فلان چیز را بخر لازم دارم و گرنه قشقرق به راه می اندازد یا وقتی آن یکی خواهرت خسته از سرکار می آید و می گوید ی چایی داری بیاری دلت نمی آید بگویی پاشو خودت بریز و یا حتی وقتی ی عالمه ظرف تو سینک تلنبار شده باز هم دلت نمی آید بگویی پاشو ظرف ها را بشور خودتت مشغول شستن می شوی و منتظر می مانی که خواهرت خودش کمکت کند 

بعد همسرم می گوید تواز مامانت بدتری!؟ هیچی نمیگی میگم مثلا من بزرگترشون هستم، البته من نسبت به مادرم باز سختگیرترم حداقل مجبورشان می کنم بریز و بپاش هایشان را خودشان جمع کنند 

حالا همه اینها به کنار، به این فکر می کنی وسط این همه شلوغی چطور می شود به امور زناشویی پرداخت، به راستی قدیمی ها با چند تا بچه و خونه های کوچیک و بعضا بی اتاق خواب، چکار می کردند، تازه کم کار بودند چند تا بچه پس انداختن وای به حال پر کاری، شاید هیچ وقت آن لذتی را که باید می بردند نبردند چون کارشان هول هولکی بود ولی واقعا دمشون گرم 

حالا تمام قاعده های روز های ت خ م ک گ ذ آری و نمی دانم از جایت تکان نخوری و.... رعایت می کنی باز ازبچه خبری نیست 

کاش برای ما هم یکی از همان ناخواسته  باردار شدم ها  جور بشود بحق این ماه عزیز